بیانیۀ زندانی سیاسی ارژنگ داودی به مناسبت روز جهانی کارگر به قرار زیر می باشد:

با یاد خدا،
ایرانیان جهان متحد شوید
کارگران آزاده جهان
کارگران آزدیخواه ایرانی
با درود به تمامی جانثاران راه آزادی بشر
و با سلام به تمامی انسانهای آزادیخواه ،آزاد منش و نیک اندیش جهان
هم میهنان،
باند ولایت فقیه که در طول 33 سال خیانت مستمر به آرمانهای انقلاب 57 مردم ایران شبحه فراگیر سلطۀ امنیتی خود را در تمام امور کشوری اعم از ملی و مذهبی و نیز بر تمام شئونات اجتماعی مردم اعم فردی ،گروهی یا خانوادگی بر ما تحمیل کرده و در طول این مدت هر از گاهی که قدرت مطلقه اش تهدید قرار گرفته به زور آزمایی خونین با مردم به پا خواسته دست یازیده است.
شهروندان کار ،فکر و فن ایرانی به عنوان طلایه داران پیشرفت و آبادانی میهن عمیقا بر این باورند که رشد و توسعه و امنیت کشور با ارتقاع ملموس سطح زنداگانی یکا یک مردم ازهر گروه و دستۀ اجتماعی جهت انطباق با استانداردهای دنیای نوین نسبت مستقیم دارد و هر چند که این نسبت به نوبۀ خود در کرو تلاش هماهنگ دستان کار و کوشش هدفمند بازوان فرد همراه با بهره یابی از توان همۀ نیروهای فکری جامعه می باشد ولی بدون تردید این همه تنها در سایه سار آزادی دمکراسی عدالت و حقوق برابر شهروندی امکان بروز نیز دارد.
در هرجای دنیا مدامی که کارگران به حقوق حقۀ خود دست نیافته باشند روز جهانی کارگر نباید و نمی تواند فرصتی برای شادی سرور تعبیر شود بلکه غنیمت سالانه ای است که می تواند با پشتوانۀ حضور مقتدرانه و معترضانۀ زنان و مردان عرصۀ کار در برابر ناعدالتی و استثمار ضمن تعمیق دلگرمی همگانی و افزایش چسبندگی سراسری اراده ملی برای به ثمر رساندن تغییر ات سترک اجتماعی را در تمام لایه های اجتماعی به بالاترین درجه تقویت نماید
در تمام کشورهای غیر دمکرات همواره زندانیان سیاسی اعم از کارگر ،معلم ،دانشجو و ... همواره پیشتازان جان بر کف جوامع در مقابله با استبداد بوده است و اینجانب نیز به عنوان یک کارگرزاده معلم افتخار می کنم که در این راه پر تلاطم برای سالهای طولانی رنج حبس شکنجه و زندان و تبعید را به جان خریده ام اینکه که اهریمن ولی فقیه حلقۀ فشار و زنجیر خود بر فرزندان ظلم ستیز میهن را روز به روز تنگتر می کند از پشت ردیف سرد میله های سیاه زندان رجایی شهر با چشمان امیدوارم خود می نگرم به زلزلۀ روزهای باشکوهی که از گرد راه آزادی ایران و ایرانی می رسد و پر غرور می اندیشم به روز اول ماه می 2012 برابر 12اردیبهشت ماه 1391
باشد که مشتهای آسمان کوب و گامهای استوار زنان و مردان کارگر در سراسر این خاک اهوارایی ندای در بند ما را هرچه رساتر سرودی کند.
سوگمندانه یادآرو می شوم علیرغم به مرحلۀ پیروزی رساندن 2 انقلاب شایسته ویک نهضت بزرگ ملی هنوز ما ایرانیان از فقدان آزادیهای فردی و اجتماعی رنج مزمن می بریم ولی اینکه به همت آزادیخواهان ایرانی در سراسر گیتی باری دیگر در برابر یک بزنگاه سرنوشت ساز تاریخی قرار گرفته ایم بطوریکه رژیم خودکامۀ مافیای ولی فقیه هر آیینه می تواند با یک تلنگر مردمی در قعر جهنم خود ساخته اش فرو برود
با درس پذیری از کامیابیها و ناکامهای گذشته وارثان جان برکف جنبش 200 سالۀ آزادخواهی ایرانیان باز قد بر افراشته اند و راهیان آزادی دمکراسی و عدالت از همۀ ایرانیان درمسیر ایجاد همبستگی تمام عیار برای تدارک خیزش همگانی و نیل به پیروی نهایی دعوت به حضور همه جانبه می نماید تا پس از پیروزی انقلاب دمکراتیک ایرانیان شرایطی لازم برای نوسازی میهن آهوارایی را ایجاد و گسترش دهیم
روزتان فرخنده و غریوتان کوبنده باد،
پیش بسوی انقلاب دمکراتیک 91
ارژنگ داودی
زندانی سیاسی،شاعر،نویسنده
اردیبهشت 1391

فعالین حقوق بشر و دمکراسی در ایران